Amit Naseri

वेबिनारायण नमः कोविद19चा प्रसार थांबवण्या करिता सरकारी आदेश होता. त्यात काही महत्वाच्या बाबी होत्या गर्दी न करण्याचा , आपसात न भेटण्याचा , बाजारात न जाण्याचा वगैरे वगैरे. पण आपल्या भारतीय संस्कृतित आपण एक-दूसर्‍याला भेटल्याशिवाय राहुच शकत नाही. अश्यावेळेस इंटरनेट वरून सर्वांशी संपर्क ठेवण्याचे काही महत्वाचे एप्स अगदी देवासारखे धाऊन आले. याचा उपयोग सर्वांनी घरबसल्या संगणकावर आणि मोबाइल वर इतका केलाय की ‘ इट्स ए न्यू नॉर्मल ‘ !!! लॉकडाऊनच्या काळात प्रत्यक्षात लोकं आपसात न भेटता झूम , गूगल टीम , वेबेक्स , टेलिग्राम , एमएस मीट आणि इतर अश्याच वापरण्यास सोपे सॉफ्टवेअर मुळे संपर्कात होती. इथे घरी चांगल इंटरनेट असण्याची पहिली अट. सेल-मोबाइल वर याला डाऊनलोड करू शकल्याने जगभरातल्या लोकांच्या संवादाला एक वेगळीच दिशा मिळाली. आपल्याला विडियो कॉलिंग/कॉन्फ्रेंसिंग काही नवीन नाही. पण , या एप्स मधल्या तंत्रज्ञानामुळे चार पावलं पुढे टाकत अधिकाधिक लोकांना सोबत घेऊन मीटिंग , ट्रेनिंग देण्याचं कल वाढल्याच दिसलं. सोबतच यांचा बॅकअप आपल्याला घेता येतो. भारतात असलेल्या जगभरातल्या संस्था आणि त्याती

फिरायला केव्हां जाता ? तीन महीने झालेत. आम्ही प्रवास व पर्यटन क्षेत्रात राब राब राबणारी मंडळी. चांगला सीजन असताना घरी बसून वेबिनार वर   माहिती घेण्याचे दिवस आमच्यावर आलेत. काय करणार ?? कोविद 19   मुळे मार्च महिन्यापासून विमानं बंद , ट्रेन बंद , बस सेवा बंद , पर्यटन क्षेत्र बंद .     ज्यांच्या बूकिंग होत्या त्यांना पैसे रिफंड ताबडतोब न करू शकल्याने डोक्याला ताप. येणारे सहा महीने कसे जातील याच टेंशन. नावाजलेल्या मोठ्या संस्था/ कंपन्या पगार कपात , कार्यालयात न येता घरून काम करणे , काहींना लीव विदाउट पे , काहींना ले ऑफ   देऊन काम भागवत असल्याच चित्र दिसतय. विमान कंपन्याची हीच परिस्थिति आहे. एक गोष्ट चांगली झाली आहे की काहींनी क्रेडिट नोट दिल्याने ग्राहकांचे पैसे वाया जायची शक्यता नाही. आता कुठे लॉकडाउन अंशतः काढण्यात आला आहे. पण त्यामुळे पर्यटन सुरू होईल असं नाही. बराच वेळ लागणार आहे. मनातून भीती घालवून कोणी फिरायला जाईलका हा प्रश्न आम्हा सर्वांना भेडसावत आहे. पर्यटकांची सुरक्षा महत्वाची आहे. धंदा नंतर होईलच पण हे वर्ष तर वाया गेल्यातच जमा आहे. अश्या परिस्थितीत रिकामं न बसता आण

एक ‘ विचित्र ’ संभाषण !!! सध्या किचन मध्ये माझी लुडबूड लॉक डाउन काळात वाढलीय. स्वयंपाकात नव्हे तर साफ - सफाई मध्ये. एप्रिलच्या पहिल्या आठवड्यापासून एकूण रूटीन सुरू झालं. भांड्यांची आदळ आपट झाली , कुठलं भांड कुठे ठेवायचं , ताट खालच्या कप्प्यात , वाट्या पेले तिच्या वरच्या कप्प्यात , चमचे व त्यांचे नातेवाइक साइडच्या कप्प्यात वगैरे वगैरे सर्व सोपस्कार पार पाडून सात आठ दिवसात लिंक लागली. त्यात ओट्यावरचा गॅस व इतर साहित्याची देखरेख आलीच. स्वयंपाकातला म्हटलं तर मी थोड्याफार पोळ्या करू शकतो. कूकर लाऊ शकतो ,   अगदी चहा कॉफी सुद्धा जमते. अजून भाज्या , फोडणीच वरण आणि उसळ बनवण्यापर्यंत मजल मारायची आहे. सर्वात जास्त काळजी ओटा स्वच्छ ठेवायची घेतो. नाहीतर बायको कुरकुर करते. जून महिना सुरू झालाय. आता पर्यन्त किचन मधल्या जवळपास सर्वच डबे , भांडी , मिक्सर , कुकर , फ्रीज , मायक्रोवेव मंडळी मला ओळखतात. मला कधी कधी असाही भास होतो की ते माझ्यासोबत बोलायचा प्रयत्न करतात. आहे न विचित्र गोष्ट ? आता अगदी काल परवा दूध गरम करत असतांनाचा अनुभव . दूध वर याच्या अगोदरची स्थिति. अचानक दूध असा ‘ गु

हा आवाज कोणाचा? मे महिन्याची नागपुरातील सकाळ.  अलार्म वाजायच्या आत आलेली जाग. जाग येण्या मागच कारण एक आवाज. गम्मत अशी की हा आवाज खूपच ओळखीचा होता. थोड डोळे चोळुन आवाजाकडे लक्ष दिलं तर... अरेच्च्या... हे  तर  कोंबड्याचं आरवणं !!! इतक्या वर्षात देव नगर, नागपुरात राहत असताना मला हा आवाज कधीच ऐकू नाहीं आला. दर दोन तीन मिनिटाला त्याचं  आरवणं सुरूच होत. बाल्कनीत जाऊन पाहिलं पण तो काही दिसेना.  समोरच्या दुकानात दूध आणायला गेलो. तेव्हाही आवाज येतच होता. ते दुकानदार सुद्धा आश्चर्य करत होते की आवाज येतोय पण कोंबडा काही दिसत नाहीं. घरी आल्यावर हीनी पण विचारलं की कोंबड्याच्या आवाज ऐकला का? मुलं  अभ्यासाला उठलेली होती. लॉक डाऊन काळात त्यांची शाळा कॉलेज बंद असल्यामुळे  वेबिनार सुरू होते. त्या आवाजामुळे त्यांना किंचितही फरक पडलेला नव्हता. तुम्ही आवाज ऐकत आहात का अस मी विचारल्यावर दोघेही मख्ख चेहरे करून माझ्याकडे पाहायला लागले.  मी निमुटपणे आपल्या कामाला लागलो आणि दोघे आपापल्या क्लासेस मध्ये गुंतले. आमच्या सौचा पुनश्च  कोंबड्याच्या अजूनही आवाज येतो आहे असा सुर ... मी हो म्हंटल पण तो दिसत नाही असंही सा

Cock-A Doodle It was a pleasant May Morning at Nagpur. I was woken up by a familiar sound. It was the sound of a Rooster. No doubt, I was amused and refreshed at the same time. I could hear the sound but could not see him from my flat’s balcony. For the past three decades staying in Nagpur, I'm more used to hearing Parakeets, occasional sounds of Doves, Rock pigeons, Weaver birds, Robins, Red Vented Bulbuls, Ashy Prinia, Babblers, Sunbirds and so on. But, the sound of Rooster was welcome change. My wife shared the same feeling. I went downstairs to bring some grocery. The owner of the store was also wondering that he could hear the rooster call but could not see it. I came back. Till then my kids were awake and   preparing for the online classes. I just asked them about the sound of the rooster. I was   startled by their ‘numb’ response. I ignored them and had my tea. In the mean time the sound continued for an hour or so.   We are   very much used to chirping sound of bird

भांडी पडण आणि माझं हसण!! तुम्हा सगळ्यांना हा प्रकार थोडा विचित्र वाटेल पण हा गमतीदार त्रास   मला लहानपापासूनच आहे. आहेना     आश्चर्याची गोष्ट?   भांडी पडली किँवा पाडलीच तर काय होत? अगदी सोप आहे....त्या आवाज करतील.....बरोबर? ....कधी कधी खूप आवाज सुद्धा करतील!! संगीतात सात सुर आहेत-   सा रे गा म प ध नि....मग भांडी पडलयावर जो आवाज होतो तो नक्की कोणता सुर असतो?   या सात सुरांची साथ लाभली की छान गाणी तयार होतात असं आपल्या सगळ्यांना ठाऊक आहेच. पण भांडी पडल्याचा सुर माझ्याकरता एक मोठा प्रोब्लेम करेल असे का बरं व्हावे? या   आवाजाशी माझं नातं देवांनी   माझ्या पत्रिकेत कसं काय जुलवल हे बऱ्याच ज्योतिषांना ना उलगडलेलं कोड आहे. मी इथे या भांड्यांची व सात सुरांची   जुळवा जुळव करण्याचं कारण काय?   इथे एक गोष्ट मला बिलकुल क्लिअर करायची आहे की मी स्टील च्या भांडीं बद्दल बोलत आहे. आपण टिपिकल महाराष्ट्र मध्यमवर्ग कुटुंबात जन्मलो आणि ज्या काळी जन्माला आलो तो पर्यंत स्टीलच्या भांड्यांची रेल चेल सर्व घरात सुरू झाली होती. आता मूळ मुद्द्या कडे   वळू. अगदी लहान असताना आई मला अश्या छोट्याश्या स्टीलच्य

डान्स डान्स अगदीच काही महिन्यांपूर्वी एक नाचत असलेल्या छोट्या मुलीचं   व्हिडिओ व्हायरल झाला होता . ज्यांनी हा व्हिडिओ पहिला नसेल त्यांनी नेट वर जाऊन ' लिटिल सीता dancing' टाईप करून अवश्य पहावा आणि आनंद घ्यावा .   रामनवमी किंवा दसऱ्याच्या वेळेस नगड्याच पार्श्वसंगीत सुरू असताना ही छकुली अगदी मनसोक्त नाचताना दिसते . सर्व देहभान विसरून नाचताना त्याचा सात्विक आनंद कसा घ्यावा अशी शिकवण   ही मुलगी   आपल्याला देत आहे .   तीच वय जेमतेम तीन किंवा चार वर्ष असेल . खास गोष्ट अशी की तिचा नाच पाहून तिच्या भोवती जमलेली लोक सुद्धा जाम खुष होताना व हसताना ऐकायला येतात . एका निरागस मुलीच्या नगाडा ऐकून स्वतःच्या हात व पायांची सोप्या हालचाली वरून नाचत असताना मला जो आनंद मिळाला तो अवर्णनीय आहे . काही लोकांना गोष्टी अगदी सहजच जमतात आणि त्यात नाच हा प्रकार सर्वांनाच जमेल असं नाही . पण ते या मुलीला जमलेल आहे आणि नाचताना तो आनंद तिच्या चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसून पडतो . जेमतेम मिन